Fifty Shades of Green 9 : ฝนตก...ถนนลื่น
Fifty Shades of Green 9
ฝนตกถนนลื่น
ออกจากปางอุ๋งมาฝนยังกระหน่ำไม่หยุด แต่ก็ไม่มีอะไรให้หวั่นไปกว่านี้ มีเสื้อกันฝน รถยังวิ่งได้ก็สบายมาก โชคดีคือฝากกีตาร์และข้าวของบางส่วนไว้ที่แม่ฮ่องสอนแล้ว ขี่ลงมาจนถึงด้านล่างคือหมู่บ้านแม่สะงา แวะแถวโรงเรียนเห็นเด็กๆ เรียนพละกัน สักพักหยุดมองมาพร้อมชี้ชวนแล้วก็หัวเราะๆ งงว่ามันหัวเราะอะไรกันวะ นึกขึ้นได้ กูยังใส่เครื่องแบบกันฝนอยู่เลย แดดเปรี้ยงมากๆ ตอนนั้นส่องกระจกดูตัวเองนึกว่า Daft Punk รีบถอดชุดเก็บ แวะหาก๋วยเตี๋ยวกินก่อนจะมุ่งไปปางมะผ้า ขี่ๆ มาเห็นป้ายซ้ายมือบอกว่าเป็นสะพานซูตองเป้ เห็นชื่อก็คุ้นตามานานแต่ยังไม่เคยมาเลยแฮะ แวะสักหน่อย ขี่เข้าไปก็เป็นสะพานไม้ไผ่ยาวๆ นั่นเอง ด้วยแดดร้อนมากมาย คิดว่าเดินทางต่อไม่เดินลงไปดูละจะดีกว่า
ครึ่งชั่วโมงนิดๆ ก็ถึงตัวอำเภอปางมะผ้า เห็นมีตลาดอยู่ 2 ฝั่งมีเซเว่น เอ๊ะ! เราพักที่ไหนนะ โทรเช็คอีกทีได้ความว่าสบป่องริเวอร์อินน์ อยู่ไม่ไกลตลาด ขี่เข้าไปเช็คอิน ไม่มีนักท่องเที่ยวเหมือนจะมีแต่เราคนเดียว ทักทายกับเจ้าหมาขาวชื่อ ‘เส้าหลิน’ ก่อนจะเข้าห้องไปนั่งปั่นงานจนเย็น ออกมานั่งเล่นระเบียงที่พักที่มองเห็นแม่น้ำไหลผ่านเพลินตาเพลินใจดี ออกไปถามข้อมูลจากแม่ค้ากล้วยปิ้งพบว่าปางมะผ้ามีที่ท่องเที่ยวเยอะเหมือนกัน แต่ต้องขี่รถออกไปและแต่ละที่ก็ไกลพอสมควร ดูเวลาก็เย็นมากแล้ว ไม่ไปไหนละวันนี้ไว้รุ่งขึ้นค่อยไป หาที่วิ่งออกกำลังกายดีกว่า ขี่รถย้อนข้ามสะพานไปที่ว่าการอำเภอ วิ่ง ๆวนไปวนมาอยู่ 3 รอบ หมาเห่า ขี่รถกลับเจอเด็กผู้ชายท่าทางแปลกๆ เดินง่อกแง่กๆ ไปมาข้ามสะพานเข้ามาทางในเมือง ก็ไม่ได้สนใจอะไร ขี่ผ่านไปหาอาหารเย็นรับประทาน
ปางมะผ้าเป็นอำเภอที่เงียบสงบมากๆ มีบรรยากาศรอบข้างแปลกๆ หรือจริงๆ มันไม่ได้แปลก ที่แปลกคือความคิดเราเองเนี่ย เพราะตั้งแต่ออกทริปนี้มาก็อ่านมูราคามิไปเล่มครึ่ง ซึ่งบรรยากาศในหนังสือมูราคามิมักจะธรรมดาแบบแปลกๆ ยังไงไม่รู้ เลยทำให้มองเห็นสภาพแวดล้อมต่างๆ ของปางมะผ้าแปลกไปเอง เช่น มีคุณป้าอ้วนๆ สองคนเปิดเพลงลูกทุ่งรีมิกซ์ปิดไฟหน้าบ้านเต้นแอโรบิค, หมานั่งบนหลังคา, มีเด็กหญิงเนตรนารีเดินไปทอดไข่ดาวมากินเล่นๆ ทีละ 2 ฟอง, มีพนักงานเซเว่นตัวเล็กแต่สักลายพร้อยออกมานั่งสนทนากับหมาเป็นเรื่องเป็นราว แปลกไหมหว่า กินข้าวเย็นเสร็จก็กลับเข้าที่พักที่เงียบสงัดแล้วก็พลันหลับไป
ตื่นแต่เช้าออกมาแวะเซเว่นกินกาแฟร้อนและข้าวแกงหนึ่งจาน มุ่งหน้าไปบ้านจ่าโบ่ ออกมาได้นิดนึงก็เจอเด็กท่าทางแปลกๆ คนเมื่อวานกำลังเดินอยู่ข้างถนนเช่นเคย แต่หันหน้าสวนทางกับเมื่อวาน ก็ไม่ได้สนใจเช่นเคย ขี่แซงไปเรื่อยๆ เจอป้ายเลี้ยวขวาไปบ้านจ่าโบ่ก็ขี่ๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่ยากไม่เย็น มีละอองฝนเบาๆ ขึ้นไปจนถึง บรรยากาศไม่คึกคักมากมายเพราะยังไม่ไฮซีซั่น อ้าว บนนี้มีร้านก๋วยเตี๋ยวนี่นา ที่ใครขึ้นมาก็ต้องกินมานั่งชมวิวกินก๋วยเตี๋ยว แต่เราดันอิ่มเพราะเสือกไปกินข้าวแกงมาก่อน มองเข้าไป โอย… มีแมว มีแมว มีแมว อยากเล่น จะเข้าไปเล่นเฉยๆ ก็น่าเกลียด เลยต้องไปสั่งก๋วยเตี๋ยวกินทั้งที่อิ่มแล้ว เล่นกับแมวสักพักจะเที่ยงแล้ว ไปต่อดีกว่าเดินทางสู่เมืองปาย
ขี่ลงมาจากจ่าโบ่สักพักก็ยังพบน้องผู้ชายท่าทางแปลกๆ คนเดิมเดินกะย่องกะแย่งอยู่ริมถนน เราก็ขี่เลยผ่านไปสัก 300 เมตร เกิดคำถามว่าแกจะเดินไปไหนของแกตลอดเวลาเลยวกรถกลับไปอีก จอดคุยพบว่าน้องไม่ได้น้องเลยจริงๆ คงมีอายุมากแล้วแต่แกคงถูกจับตัดผมสั้นเกรียน ถามแกว่าจะไปไหน บอกว่าจะไปจ่าโบ่ เราก็บอกโห ไกลนะ ไปส่งตรงปากทางเข้าให้เอาไหม เพราะเห็นมีรถทหารที่เขาลงมาทำอะไรไม่รู้อยู่ตรงปากทาง เดี๋ยวก็คงกลับเข้าไปในค่าย แกก็บอกได้จ้าๆๆ ส่งตรงไหนก็ได้จ้า ขอไปด้วยหน่อย ก็เลยรับขึ้นรถมา ปรากฏพอขึ้นซ้อนปุ๊บแกก็ลงมือนวดไหล่เราปั๊บเลย บีบๆ เอาจริงเอาจังเลยนะ เราก็หัวเราะพูดแซวว่า “เก่งจังนวดเป็นด้วยเหรอ” แกก็ตอบว่า “ไม่ค่อยเป็นจ้า” เราก็ เอ้า ไอ้ห่านี่ อะไรของมัน นวดไม่เป็นก็ไม่ต้องนวดสิวุ้ย เดี๋ยวคอเคล็ดทำไง แต่ยังไงขอบคุณในน้ำใจ เอาแกไปส่งตรงปากทางลืมขอถ่ายรูป แกก็ได้แต่บอก “ขอบคุณจ้า ขอบคุณจ้า” ไม่ยอมไปขึ้นรถทหารด้วย ยังพยายามจะวิ่งๆ ไปจ่าโบ่เอง ข้าพเจ้างงมาพอแล้ว ขอมุ่งหน้าสู่เมืองปายละกัน ทิ้งอำเภอปางมะผ้านี้ไว้เบื้องหลังแบบงงๆ
ออกมาก็ขี่รถเล่นไปนั่นนี่นิดหน่อยเพราะดูอากาศจะสบายๆ ดี พอพ้นตัวอำเภอมาเท่านั้นล่ะฝนก็เทลงมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เอาเสื้อกันฝนออกมาก้มหน้าก้มตาขี่ต่อ บอกตัวเองว่าสบายมากทางยากกว่านี้ก็ผ่านมาแล้ว ขี่มาได้เรื่อยๆ ฝนตกถนนก็เลยลื่นๆ หันไปเห็นป้ายฝนตกถนนลื่น หัวเราะกับตัวเอง เพราะส่วนตัวเวลาเดินทางไปไหนแล้วพอเจอป้ายนี้ก็จะงงๆ ว่าจะบอกทำไมวะ ฝนตกถนนมันก็ต้องลื่นสิ หรือว่ามีปรัชญาอะไรซ่อนไว้แบบเซน ลองพยายามคิดวิเคราะห์ไปเรื่อยเปื่อยพร้อมกับหัวเราะในใจว่ามันจะมีบ้าอะไรวะ ไม่มีหรอก สุดท้ายก็เผลอเหยียบใบไม้แห้งที่เปียกน้ำไปหนึ่งใบตรงโค้งทางลง ทำให้รถเกือบแฉลบ ใจหายใจคว่ำเลย
พักจอดแป๊บนึง อืมมม ฝนตกถนนลื่นจริงๆ นะ
เจอกันเมืองปาย
#footprintsinmaehongson
#เที่ยวแม่ฮ่องสอน
เรื่อง / ภาพ Cha Harmo
https://www.instagram.com/chaharmo/
